شلیل خشک شده درختی بومی از خانواده گل رز (Rosaceae) است. گاهی با چند تنه یا به صورت درختچه رشد می کند و ارتفاع آن معمولا تا شش متر می رسد.
از بسیاری از درختان شلیل خشک شده دیگر با پوست صاف خاکستری مایل به قهوه ای آن قابل تشخیص است. جوانه ها و جوانه های جوان کرکدار و بعداً برهنه هستند.
برگ های بیضوی بیضوی ساقه دار آن تا پنج سانتی متر طول دارد و دارای لبه دندانه دار ظریفی است. قسمت بالای آنها تیره تر از پایین است. در بهار معمولاً همراه با اولین گل های سفید ظاهر می شوند که به صورت دو یا سه به صورت چتری می آیند.
در شکل وحشی، دروپه ها مستطیل، تا شش سانتی متر طول، قرمز مایل به آبی، پوشیده از یخ زدگی آبی و با یک درز شلیل خشک شده مشخص در کناره هستند.
علاوه بر این، انواع مختلفی از اندازه‌ها، رنگ‌ها و شکل‌های مختلف، از بیضی شکل گرفته تا کروی و آبی، قرمز، سبز یا زرد وجود دارد. هسته صاف، با حاشیه مشخص و قهوه ای است. درون آن دانه ای با طعم تلخ شبیه به دانه بادام نزدیک است.
درخت شلیل خشک شده خاک همیشه مرطوب، با زهکشی خوب و نسبتاً حاصلخیز با گرمای زیاد و آفتاب کامل را ترجیح می دهد. سیستم ریشه نسبتاً کم عمق باقی می ماند.
اگر شلیل خشک شده بیش از حد شلیل خشک شده داد و تهدید به شکستن شاخه ها کرد، باید از این کار جلوگیری کنید و مقداری از آن را کاهش دهید. شاخه های مرده و شکسته را می توان در هر زمان حذف کرد.
در غیر این صورت، اقدامات هرس بستگی به درخت یا درختچه بودن آن دارد. به ویژه شاخه های سه ساله شلیل خشک شده می دهند. بنابراین می توانید با خیال راحت موارد قدیمی را حذف کنید.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.