روتختی بافت ابریشم، روکش بالای تخت، برای مرتب بودن یا نمایش دادن به جای گرما قرار داده شود. استفاده از روتختی یک رسم بسیار باستانی است که در منابع مکتوب اولیه، به عنوان مثال، کتاب مقدس به آن اشاره شده است: «تخت خود را با روکش های ملیله تزئین کرده ام» (امثال 7:16). اولین روتختی احتمالا از خز بود.
نسخه های بعدی شامل هر نوع اصلاحی بود که بافندگی یا گلدوزی می توانست ایجاد کند. لیوی مورخ رومی در قرن اول قبل از میلاد نوشت که تجملات، از جمله “روکش های با ارزش تخت” برای اولین بار توسط ارتش آسیا به روم آورده شد.
یک گزارش انگلیسی در سال 1472 به «پارچه ای از جنس طلا خزدار با ارمینه» اشاره می کند و بسیاری از توصیفات مشابه از پوشش تخت در فهرست های قرون وسطی وجود دارد.
نوعی روتختی که counterpane نامیده می‌شود، از کلمه قدیمی فرانسوی contrepoint، به معنی «لحاف دوخته‌شده»، احتمالاً از قطعات وصله‌کاری شده یا استفاده‌شده که به هم چسبیده بودند، ساخته می‌شد.
لحاف‌ها یا روتختی‌های لحاف‌دار، هم به صورت تکه‌کاری و هم به صورت تکه‌کاری که در ایالات متحده در قرن‌های 18 و 19 ساخته می‌شدند، به عنوان یک نوع مهم از هنر عامیانه آمریکایی در نظر گرفته می‌شوند.
الگوهای رنگارنگ تلطیف شده یا هندسی استفاده شده با نام‌های تخیلی و خاطره‌انگیز مانند پای اردک در گل، سرقت پیتر برای پرداخت پول، پازل میسوری، ظروف شکسته یا کوه‌های دلپذیر شناسایی می‌شوند. هر الگو داستانی در مورد منشأ خود در نمادگرایی دارد.ا
اثاثه یا لوازم داخلی، مواد مورد استفاده در صنعت روکش، لایی و پر کردن صندلی و ملافه. اولین روکش‌ها، از دوران اولیه مصر تا آغاز رنسانس، پوست حیوانات یا چرم را در چارچوبی سفت و سخت میخکوب می‌کردند.
آنها آهسته آهسته این هنر را توسعه دادند که شامل کوسن، بالشتک و بالش پر شده با موادی مانند کرک غاز و موی اسب بود.
اثاثه یا لوازم داخلی قرون وسطایی که عمدتاً به پارچه‌ها اهمیت می‌داد، تشک و آویز می‌ساخت. در قرن هفدهم تختخواب‌ها با پارچه‌های مجلل و تزئینات تزئینی پوشیده می‌شد.
از آنجایی که این ملافه ها کمتر مد می شدند، صندلی ها و مبل ها به نوبه خود با مخمل، ابریشم و سوزن دوزی روکش شده بودند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.